ในภาพยนตร์สารคดี Selak Kain The Last Kampong ได้เผยแพร่เรื่องราวของ กำปง ลอรอง บ่วงก๊ก ที่ได้รับการออกอากาศทางช่อง Arts Central ซึ่งเป็นช่องสถานีโทรทัศน์แห่งชาติ สารคดีได้เน้นไปที่การดิ้นรนของผู้อยู่อาศัยเพื่อรักษาวิถีชีวิตในกำปงของพวกเขาในช่วงของศตวรรษที่ 21 สารคดีสอดแทรกความทันสมัยและวิถีชีวิตของชาวกำปงเพื่อนำเสนอการการใช้ชีวิตคู่ขนานในกำปงกับในเมืองที่มีความเป็นสากลอย่างสิงคโปร์ และวิธีของผู้อยู่อาศัยทั้งวัยเยาว์และผู้สูงอายุในการปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงทั้งภายในและภายนอกกำปง ภาพยนตร์สารคดีนี้เป็นผลงานของ Ngee Ann Polytechnic ใน Project Pilot Showcase ในปีพ.ศ. 2549 และยังเป็นรายการแนะนำประเทศสิงคโปร์ในหมวดสารคดีสำหรับนักศึกษาของ Consortium for Educational Communication ของอินเดีย

พื้นที่นี้เพิ่งถูกนำเสนอในบทความของ New York Times ในเดือนมกราคมพ.ศ. 2552 ที่พาดหัวว่า "สิงคโปร์เตรียมฮุบหมู่บ้านสุดท้าย" จากข่าวที่กำปงกำลังจะถูกรื้อถอนและพัฒนาในแผนแม่บท URA ปีพ.ศ. 2551 (ค.ศ. 2008) ให้เป็นโรงเรียนใหม่ 2 แห่ง (ประถมและมัธยม) ถนนสายใหม่ที่เชื่อม Buangkok Drive กับ ถนน Yio Chu Kang รวมถึงการพัฒนาที่อยู่อาศัยที่ HDB บล็อก 990 - 999 ที่ไม่ได้เตรียมการสำรองที่ยู่อาศัยเพื่อชดเชยให้แก่ชาวกำปง แผนการสร้างโรงเรียนสองแห่งและถนนดังกล่าวถูกยกเลิก และแทนที่ด้วยการเสนอแผนอนุรักษ์กำปงในเดือนธันวาคม 2558 พร้อม ๆ กับแนวทางการพัฒนาไปสู่สังคมในการลดการพึ่งพารถยนต์ส่วนบุคคล และแนวทางการควบรวมระบบโรงเรียนตั้งแต่ปี 2558 [2]

ในปีพ.ศ. 2556 ในละครโทรทัศน์ของสิงคโปร์ เรื่อง Beyond มีการถ่ายทำฉากบางฉากในการอุปโลกน์ "Kampong Minpi" ในตอนที่ 10 และ 11 ที่พื้นที่นี้

ในช่วงวิกฤต โควิด-19 ปีพ.ศ. 25ุ63 ซึ่งรัฐบาลสิงคโปร์มีมาตรการปิดการเข้าออกชายแดน รัฐบาลจึงมีนโยบายส่งเสริมการท่องเที่ยวในประเทศ เช่น การแจกคูปองเงินสด การจัดแนะนำเส้นทางเดินเทรลฝั่งสู่ฝั่ง (NParks Coast-to-Coast Trail)[3] และพัฒนาให้ กำปง ลอรอง บ่วงก๊ก เป็นแหล่งท่องเที่ยวแห่งใหม่[4] โดยการนำเสนอวิถีการใช้ชีวิตในกำปงตามแบบพื้นเมืองดั้งเดิม เช่น การรีดผ้าด้วยเตารีดถ่าน การทำไอศกรีมหลอด การเล่นหนังยาง ซึ่งเมื่อเริ่มแรกชาวกำปงส่วนใหญ่ยังรู้สึกอึดอัดกับการเป็นจุดสนใจทางการท่องเที่ยว แต่ได้เปลี่ยนไปเป็นความภูมิใจในการดำรงไว้ซึ่งวิถีการใช้ชีวิตในกำปงดั้งเดิมแห่งสุดท้ายในเมืองนานาชาติที่ทันสมัยอย่างสิงคโปร์[5]